Ik doe echt mijn best om draadjes meteen in de prullenbak te gooien.
Of in het bakje van mijn lockmachine en ik heb zelfs een bakje naast mijn naaimachine staan voor die kleine draadjes.
Maar toch is er iets met die draadjes dat ze het lukt om te ontsnappen en naar de grond toe te dwarrelen.
En dan rijd je rond met je bureaustoel en dan krijg je dit.
En dit is niet van een paar dagen, er gaat maanden overheen voordat ik bedenk dat mijn wieltjes wel eens schoongemaakt mogen worden.
Meestal op dat moment dat je merkt dat je niet meer zo lekker rond rijdt met je stoel.
En dan wordt het plukken en pulken en hopen dat er alles uitgehaald kan worden en dat niet weer die wieltjes vervangen moeten worden omdat het hopeloos is.
En het ergste is dat er een veegding op mijn kamer staat zodat ik na afloop mijn kamer even kan vegen, maar dat is dan weer iets wat ik vergeet om te doen.
Ik heb wel een mat bij de deur liggen zodat ik die draadjes zo min mogelijk het huis in loop, die mat lijkt een grens te zijn voor de meeste draadjes waar ze zich aan houden.
Dus nu maar weer eens beginnen aan mijn goede voornemen om mijn kamer netjes achter te laten.
Hoop dat ik het wat langer volhoud dan een dag.