Me-Made-May

Ik houd wel van uitdagingen, sew-alongs en goede voornemens door het hele jaar heen.
( Met Oud en Nieuw heb ik er juist een hekel aan, dat is mijn tegendraadsheid, maar dat is een ander verhaal).

Zo weten jullie ondertussen wel dat ik al voor het tweede jaar meedoe aan Elke Maand Een Kledingstuk op Facebook.

En als ik weer zo’n bui heb leg ik me zelf weer een Use What You Have periode op, of ik vind dat ik eerst een x-aantal projecten moet maken voordat ik weer nieuwe stof mag kopen.
Of ik doe mee aan de huiswerkgroepen en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Niet alle uitdagingen lukken, ik ben nogal gauw verleid en afgeleid om iets anders te gaan doen.

Maar op Social Media zag ik weer allemaal van die leuke foto’s voorbij komen over een project Me-Made-May. Ik had het idee dat het bedoeld was dat je elke dag in mei zelfgemaakte kleding draagt.

Laat dat nu eens een uitdaging zijn waar ik zo aan mee kan doen, want ik draag bijna alleen maar zelfgemaakte kleding. Mijn kast hangt vol met zelfgemaakte jurken.

Deze maand één dag een spijkerbroek met trui gedragen en verder elke dag een zelfgemaakte jurk. (ja sommige vaker in die maand, want ik heb mijn favorieten).

Maar vandaag kwam ik er achter dat dit eigenlijk helemaal niet de doelstelling was, ze schrijft ook dat het niet om de mooi geposeerde foto’s gaat.

Maar om het doel dat je jezelf stelt om zelfgemaakte kleding vaker en/of anders te dragen. Of het nu om die ene mooie broek gaat die je in mei 4 keer net wat anders combineert of dat je elke dag een andere zelfgemaakt kledingstuk draagt dat maakt niet uit. Het is jouw doelstelling jij bepaald hoe je dit invult.

Wat ik een hele mooie zin vond waarbij ze doelde op het kijken naar foto’s van anderen bij deze uitdaging is “De vijand van vreugde is vergelijking”.

Dit vul ik zelf in, maar ik lees het dat de vreugde van het kijken naar andere foto’s ook onzekerheid teweeg kan brengen omdat je gaat vergelijken.
Iets wat ik zelf zeker herken en vaak ook van anderen hoor.

Hoe leuk die foto’s van zogenaamde influencers, bloggers en anderen zijn, ze leggen wel een hele hoge drempel neer voor diegene die niet zo gemakkelijk poseren maar net zo trots op hun werk zijn en dat willen delen.

Of voor diegene die niet zo zeker zijn over hun naai-werk en denken dat hun werk niet goed genoeg is maar wel willen laten zien wat ze gemaakt hebben.

Eerlijk gezegd merk ik het bij mezelf ook, ik ben niet zo zeker over mijn naaiwerk als anderen laat staan dat ik graag op de foto ga. Maar toch wil ik mijn werk hier op mijn blog laten zien.

Vooral ook voor mezelf omdat ik het leuk vind om later terug te bladeren en herinneringen op te halen. En dat het dan ook nog door anderen gelezen wordt is leuk.

Maar ik merk ook dat ik me vaak verontschuldig, van sorry voor de slechte foto, terwijl het eigenlijk zou moeten gaan over het plezier dat ik heb gehad van het maken.

Niet of mijn kledingstuk op die tweede ik gehangen is, krijg je daar weer commentaar op, of dat ik de foto zelf niet helemaal goed gemaakt heb omdat ik nu eenmaal daar niet zo heel veel geduld voor heb.

Want daarom zit ik achter de naaimachine; voor de ontspanning en het plezier dat ik er in heb.
Voor de afleiding en het bezig kunnen zijn, niet om het maken van de mooie foto voor mijn website. Dat is een leuke bijkomstigheid.

Laten we dat in deze tijd niet vergeten!

Laten we genieten van alle foto’s die geplaatst worden, maar probeer het niet te gaan vergelijken.
Want dat wat jij maakt en waar jij blij van wordt daar gaat het om, dat is belangrijk.


Wil je meer lezen over MeMadeMay klik dan hier, de maand is bijna om maar tuurlijk kun je dit ook in een andere maand doen.